İnsan tüm keşiflerini taman(n)layıp, Başlangıç’a varmamıştı daha. O’nun Aden(n)’de saydığı adların yüzler(ces)ini biliyordu ama farklı donlara girdikçe adlar, tanınması zorlaşıyordu Yol’a çıkılan yerin. Yer-Den-iz’e Yer-Yüzü diyordu bu yüzden birçoğu hala.
Yersiz’in yerdeki iki yokluğunun ilkinin son demlerindeydi varlık: Orta-Zaman’a birkaç adım vardı.. Orta-Zaman Yolcuları da atlarını hızla başlangıca doğru koşturuyordu: Önce tüm geçmişi, sonra da tüm geleceği geçip, orta-zamanda Yersiz’i bıraktıkları anın bir adım ötesine yetişmeleri gerekiyordu.
Delice ile bir an göz göze gelince duraksadı Öz-ü-gün Yolcu: Nehrin içrek yeşilinden hafifmeşrep bir yaşıl görmüştü Delice’nin o sarı gözlerinde. Öz-ü-gür Yolcu ise o an yanından yittiğini fark etti yoldaşının ve uçmaya devam etti nehrin üstünde. Durup bekleyemezdi onu bu yolda: Durmak demek, yoldan çıkmak demekti.
Delice önünde duran minik harfe odakladı bir an derince dalan bakışlarını:
- Küçük, yeşil bir He?
Bu mevcut en küçük boyutlu test harfiydi! Görüşünün keskinliğini tebrik eden yaşlı doktor, keskinliğin görüşte değil, bakışta olduğunu ayrımsayamadı: Öz-ü-gün Yolcu’nun kesikler içinde kalan gözlerinden sızan ışıkla dışrak aydınlanıyordu artık.
- Ama gözlerim çok ağrıyor!
- Birkaç test daha yapacağız. Bu küçük He’ye bakmadan önce ne geçiyordu aklından?
- Hiçbir şey.
- Hiçbir şey mi?
- Evet. Neden sordunuz ki?
- Sanki bir düşünceden diğerine atlayıp duruyor gibiydin: Göz bebeklerin hızlıca yer değiştiriyordu. Gülümsüyordun bir de o birkaç saniye boyunca. Gerçekten hiçbir şey düşünmüyor muydun?
- Bir an dalmış olmalıyım. İnanın karaklarımın hareketliliğinin bile farkında değildim.
- Karak?
- Eski Türkçe’de göz bebeği demek.
- Bunca yıldır göz doktoru olmama rağmen hiç duymamıştım, ne hoş. Şimdi de şu yeşil kalemi takip et bakalım.
- Çok eski bir kitabı okurken öğrenmiştim ben de. Sanırım geçmişte ölmüş ve yeniden canlanıyor şu an bizle. Bakalım bu sefer ne kadar yaşayacak? Yaşam, yaşıl ve yeşil.. İkimizin de yeşil dediğinde acaba siz benim mavi dediğimde gördüğümü görüyor olabilir misiniz?
- Renklerin ve zevklerin tartışılmazlığına son vermek niyetindesin anlaşılan. Şimdi daha hızlı ve düzensiz hareket ettireceğim kalemi, takibe devam lütfen.
- Aslında çocukluğumdan beri defalarca sormuşumdur kendime bu soruyu. Yeşiller! Dışrakta var olup olmadıklarını bile bilemezken, içreklerde aynı olup olmamaları sorun değil. Önemli olan soruyu sormak.
- Garip..
- Sorunu bulabildik mi?
- Hayır.. ..Gereğinden çok daha hızlı takip ediyorsun kalemi: Bakışların hareketle sanki eş zamanlı! Daha ayrıntılı bir test yapalım. Lütfen hazırlan da sinir-bilim bölümüne geçelim. Oradan da bir şey çıkacağını sanmıyorum ama. Belki de sadece psikolojik bir rahatsızlıktır. Deminki gibi anlık dalışları çok sık yaşıyor musun?
- Bilmem ki. Dediğim gibi, daldığımın da farkında değildim.
Delice testleri yaptırırken, Öz-ü-gün Yolcu nehir üzerinde uçmaya başladı yeniden. Gözünden sızıp suyun yüzüne vuran içrek ışığı, sekip de gökyüzüne taşıyordu yeşili: Yılanlar cennetten sonra ilk defa uçuyordu böylece. Sağdaki yola az önce sapmış olan Öz-ü-gür Yolcu biraz daha beklese, bu eşsiz görüntüye şahit olabilecekti.
Yaşlı doktor önüne gelen test sonuçlarına defalarca baktıktan sonra yanlışlık olmadığından emin olmak için birkaç yeri aradı. O sırada eşi Zeytin’le konuşan Delice bir terslik olduğunu anladı ve telefonu kapatmadan, doktora döndü:
- Neyim varmış efendim?
- Gör-mü-yor-muş-sun!
- Efendim?
- Gözüne ileti getiren sinirler etkin bir şekilde çalışıyor ama gözünden ileti götüren sinirler hiçbir zaman çalışmamış. Sanırım ağrılarının nedeni bu götürücü sinirler!
- Ama ben görüyorum, siz de bunu biliyorsunuz! Görüşümün çözünürlüğü gayet iyi. Üstelik hareketleri de neredeyse eş zamanlı takip edebiliyorum.
- Neredeyse değil, eş zamanlı takip ediyormuşsun.
- Ama.. ..Ama nasıl olur?
- Gözlerinle hiç gör-me-miş-sin-sen!
